vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Muur afgebroken
Terwijl ik steeds luider -in stilte- ga schreeuwen
En jij beetje bij beetje meer bij mij binnen dringt
Veeg ik onzichtbare tranen uit mijn ogenhoeken
En ben ik weer even terug het kleine, stille kind.
Terwijl ik steeds hoger -in laagte- ga gillen
En jij de muur langzaam naar de grond haalt
Komt het masker weer vast op mijn gezicht
En zal ik ervoor zorgen dat niets meer faalt
Terwijl ik steeds kwader -in rust- ga trillen
En jij dan eindelijk de diepe leegte in mij ziet
Vallen zowel mijn muren als mijn masker
En ben ik niets meer dan een en al verdriet
Reacties op ‘Muur afgebroken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!