Bolletje Wol

Een wit, wollen donstapijt
bedekt de weidse weide
met haar kille vacht
tot aan de horizon.

Een schaap kauwt kleumend
- ondanks haar klederdracht -
de laatste strohalm weg.
Ze staart argwanend,
naar de smetteloze pracht.

Haar bolletje wol steekt
maar lelijk af, ‘t is lang
zo wit niet en zo zacht;
De foute camouflage
dekt haar lading niet.

Och, kon ze maar op jacht
naar de gele dotters,
het malse groene gras;
Het voorjaar… ze smacht.