Een meisje
De lerares staat buiten op het plein,
er komt een meisje aan gelopen, schattig en klein.
Ze moet huilen van pijn en verdriet,
goed uit haar woorden komt ze niet.
Na de pauze word erover in de klas gepraat,
niemand lijkt te weten waar het over gaat.
De lerares neemt twee kinderen met zich mee,
ze beloven met het meisje te spelen, alle twee.
Ze staat weer eenzaam en alleen buiten,
haar weerspiegeling kaatst tegen de ruiten.
Ze kijkt naar haarzelf en vraagt waarom
ben ik niet lief? doe ik stom?
De volgende dag komt het meisje op school met een lach,
maar weer dat ze in de pauze niet mee spelen mag.
De kinderen lachen haar uit in haar gezicht,
ze zien niet wat ze hebben aan gericht.
De juf denkt dat er niet word gepest,
alleen het meisje zegt het, ze vraagt het aan de rest.
Ze kijken het meisje boos aan en zeggen overtuigend van niet.
Het meisje is alleen, en zit vol met pijn en verdriet.
Reacties op ‘Een meisje’
-
Wat een goed gedicht. Kunnen ongetwijfeld verschillende mensen zich in herkennen. Je onbegrepen voelen, je afvragen of de schuld bij jezelf zit, eenzaamheid.. Allemaal goed verwoord in dit gedicht. grrtn
Kalokerinos - 21-01-2013 om 16:03