Oude eik

Stil, verweerd,
groeven als diepe voren in zijn oppervlak.
Een ritselende kruin die klinkt
als het zachte murmelen van een man
die heel de wereld al gezien heeft.

Stevig verankerd
op de heuveltop, omringd door gras en struikjes
kijkt hij uit op het kleine dorp
en waakt over de plek
waar ik als kind opgegroeid ben.

De torenklok slaat twaalf.
Vogels luisteren eerbiedig
terwijl de oude eik
zachtjes zijn eeuwige verhaal murmelt
tegen wie het maar horen wil.