Vertwijfeling
uitzichtloze dag,slapeloze nacht
Schuimkoppen slaan aan stukken
tegen de rotsen van Bretagne
in een eindeloze dag,in een eindeloze nacht
ik weet, ik weet,alles gaat door, alles
gaat zijn weg, een weg: korte lijdensweg
een willekeurig pad,zonder draad, zonder snoer:
tegen de klippen van Aber-Wrac’h.
onze blauwe auto krast een uitgewiste streep
langs de kille kustlijn, Route des Anges
Kijk niet om, kijk niet om !
Endeloze regen stroomt door de woeste grofheid
Van ons on-bestaan
Hier is alles zo gebleven als het zal zijn
Na ons
Bestaan wij ?
Ik kan het maar éven bewijzen.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-01-2013
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WanhoopReacties op ‘Vertwijfeling’
-
Hi Frans, Echt prachtig. Ik proef de weemoed en vertwijfeling in het korte bestaan. Was het maar mogelijk als eendagsvlieg een tweede dag te leven!! Groet Huib
Huib van Riet - 11-01-2013 om 17:10