Leven in een grot

Ik leef in een grot
Het is er donker en kil
De muren zijn oud
De stenen zijn koud
Ik voel me zo ziek hier voor mij geen berouw
Mijn hartslag wacht
En slaat steeds over
'T koelt af in nacht
En mijn handen verdoven
Ik kan het niet geloven
Maar dit is hoe ik leef
Ik ben zo bang en ik dwaal af
Steeds als ik alles geef wordt ik afgestraft
Is dit nu het leven of enkel de leegte in mijn hart?
Toch blijf ik stenen breken
blijf ik hopen wat rust
vrij als een vogel
op een zonnige dag