Littekens

De littekens worden te groot,
steeds zwaarder om dingen te vergeten.
Elke keer opnieuw sta ik als verdoofd,
je zou eens moeten weten.

Het verleden blijft je zich herhalen,
elke nacht weer hetzelfde verhaal.
Niemand gelooft de verhalen,
elke keer weer het geschreeuw en kabaal.

Geen rust, nergens te vinden,
ik wil het uit schreeuwen, zodat iemand me hoort.
Durf me nooit meer te binden.
als je ook maar even zou luisteren, dan weet je, ik ben niet gestoord.

Ik ben ook maar een mens, met een verleden.
Ik ben ook maar een mens, met littekens.
Ik ben ook maar een mens, die probeert te overleven.
Ik ben ook maar een mens..