1001 Gedichten
De oude man
Door vriend en vijand verlaten
Vervolgt hij zijn weg langs lege straten
De buren die stilletjes verdwijnen
Begluren van achter de gordijnen
Hoe hij voorbij gaat in de straat
In zichzelf gekeerd en zachtjes praat
Het hoofd door het leven diep gebogen
Eer trots geheven, nu ingetogen
Niet naar wens of lang gewikt
Heeft het harde leven zo beschikt
Dat hij na kort geluk in zijn bestaan
Zonder haar ..... verder moest gaan
Zonder haar nabijheid .... en toch
Is zij daar, soms voelbaar ..... en nog
Zo jeugdig en jong, als altijd, maar
Met de pijn van haar aanwezigheid
Toch kan hij haar niet laten gaan
Want zonder haar sterft eigen bestaan
Zo blijft de pijn, mist hij het meest
Dat wat ooit was en ..... nooit is geweest
Huib van Riet
Reacties op ‘De oude man’
-
Mooi geschreven Huib. Ik zie hem zo lopen, eenzaam, voorover gebogen
Erica - 07-01-2013 om 22:38
-
Dit is mooi ,en ook zo waarheid ik voel de eenzaamheid en kwetsbaarheid,mooi geschreven
Katharina - 08-01-2013 om 13:51
-
Integer en beeldend mooi verwoord Huub! Hartelijke groet droomster
loes schaap - 09-01-2013 om 08:22
-
de keerzijde van het oud worden... mooi verwoord Huib!
Frans Voogt - 11-01-2013 om 21:58
-
Prachtig gedicht! Heb mede door de afbeelding er echt even helemaal ingezeten, bedankt!
Linda - 17-01-2013 om 15:13
-
Erg mooi, goed verwoord!
Myself - 18-05-2013 om 14:47