Die laatste adem.

een hele dag zat ik naast je bed ,
geen moment week ik van je zijde
Ik keek hoe je borstkas zacht op en neer ging
hoe de de wirwar van buisjes je verbondde met baxters
hoe je daar met gesloten ogen lag te dromen
hoe rustig je was
hoe je zachtjes die ene adem uitblies, die ene waar geen andere op volgde , die laatste
ik was opgelucht , je was verlost van de pijn
je hoefde niet meer te vechten
Het was voorbij
mijn tranen vielen op je bolle wangen toen ik je nog een laatste zoen gaf
Stilte, voor altijd