Gekwetst

Vrij ben ik van gedachten en gevoelens, het maakt me niets meer uit het kan me niet meer boeien. Door lusten laat ik mij leiden, als een leeuw die door zijn instinct een hert in stukken zal reigen.

Pijn en verdriet heb ik wel maar toon ik niet, het is de moeite niet een dag te verspillen. Maar wanneer de nacht valt kan ik men gedachten niet verzetten. En komen de griezels van het verleden mij in het heden nog wat kwellen.

Eenzaamheid neemt men hele hart over, jij hebt me laten staan en ook die vele voor je. Ik ben het waard liefde te kennen. Maar ze te hebben en te houden dat zal nooit wennen.

Ik heb pijn en ben gekwetst, ik huil van binnen in een kamer in een bed, wiens eigenaar ik niet ben maar als bezoeker ben ik hier heel gekend.