verlegen en stil
Soms voel ik me opeens zo alleen,
Niemand om me heen,
Niemand die naar me luisteren wil,
Dan wordt ik verlegen en erg stil.
Dan zit ik daar maar alleen op me kamer,
Eventjes een beetje stilte,
Eventjes een beetje rust.
Ik weet niet zo goed wat ik nu wil,
Ik ben nog steeds verlegen en erg stil.
Ik weet niet hoe ik me van binnen voel,
Wat zeggen mijn gedachtes bij dit gevoel?
Moet ik boos zijn of blij?
Misschien juist wel een beetje van allebei.
Maar ik ben zo onzeker de laatste tijd,
Van dingen die ik heb gedaan heb ik erg veel spijt,
Maar ik kan de tijd niet terugdraaien, ow als dat toch kon,
Dan dacht ik eerst ergens beter over na voordat ik eraan begon.
Nog steeds zit ik op me kamer,
En ben ik weer alleen,
Niemand om me heen,
Niemand die naar me luister wil,
Ik ben nog steeds verlegen en erg stil.
Maar dan verschijnt er een beeld,
Waar ik erg blij van wordt,
Het beeld is weer weg,
Het was er maar kort.
Maar kort kan ik van dingen genieten,
Want dan moet ik weer terug naar hoe het is,
Maar weet je wat ik nu nog het meeste mis?
De liefde van jou om me heen,
Door jou liefde was ik nooit alleen,
Toen was ik vrolijk ondanks al het gegil,
Maar nu zonder jou,
Ben ik verlegen en erg stil.
Reacties op ‘verlegen en stil’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!