Stille ontmoeting

Ik was net thuisgekomen
En had mijn jas juist uitgedaan
Om lekker lui wat weg te dromen
En verder nergens heen te gaan

Maar als ik languit in mijn stoel daar lag
hoorde ik van ver je voetstappen komen
Ik vroeg, terwijl ik je duidelijk zag:
“Hoe ben je binnengekomen?”

Je gaf geen antwoord, stond daar tevree
Zo levend, verstild in ‘t heden
De pijnlijke stilte waarmee
het innerlijk wordt doorsneden

Ik wilde je omhelzen, een kus als begroeting
maar toen ik uit mijn stoel was opgestaan
stond ik verwonderd, na vluchtige ontmoeting
was je alweer heengegaan .....?!


Huib van Riet