ze lieten me geloven dat ik dom was.
xo4.
Elke dag weer die oorverdovende pijn,
Dat gevoel dat je niet meer je zelf kan zijn.
En niemand je accepteerd zoals je bent,
En niemand die al dat verdriet naar zich toe zendt.
Moet ik me op dikheid laten testen?
Of is dat niet de reden dat ze me elke keer weer pesten?
Het is gewoon dat iedereen me haat..
Mensen kijken naar me op straat.
Ze wijzen, en fluisteren en iedereen lacht,
Ik denk dat iedereen het zelfde over me dacht.
Dik, lelijk en stom,
Maar zo ben ik niet ! En ikben ook niet dom.
Een traan rolt over m'n neus,
Iedereen scheld me uit voor kneus.
Pijn en golven van verdriet voelde ik waarom kan ik er niet tegen dat iedereen dit flikt?
Ik voelde vaag dat iemand me aantikt.
Ik keek betraand op,
En kreeg een schop.
Ik voelde niks meer, ik wilde er niet meer zijn,
En dat allemaal door die oorverdovende pijn.
-------------------
Reacties op ‘ze lieten me geloven dat ik dom was.’
-
Mooi verwoord! Ik voelde de pijn met degene in dit gedicht mee. Ik hoop niet dat het over jou gaat...
wandelstok - 25-01-2013 om 19:03
-
Dankjewel! nee gelukkig niet.
xlotje. - 16-06-2013 om 16:29