vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
paardenliefde
Het is mooi om te beleven,
als je zoiets hebt van: 'Laat me nou even.'
Dan drukt het paard zijn neus tegen je wang,
nu ben je nooit meer bang.
Je wordt wakker na een droom over een paard,
dat als je verdrietig bent naar je staart,
om te zeggen: 'Kop op, blijf niet bij de pakken zitten,
ga naar de zadelkamer en poets wat bitten,
pak je laarzen en je cap.'
'Zo lang ik maar geen verdriet meer heb.'
Was je eens boos en liet je een schreeuw?
Je paard wordt nooit boos, zelfs niet in de volgende eeuw.
Kijk je naar buiten en zie je 's nachts een ster?
Dan is het je droompaard, van heel, heel ver.
Reacties op ‘paardenliefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!