Gezicht na gezicht...

Gezicht na gezicht
ze blijven mij passeren
ze lopen langs mij heen
naar werken of leren

we zien elkaar wel
maar ook weer niet
we zien een groot geheel
niet meer individueel

we zijn met zo velen
maar toch ook alleen
geen oogcontact maken
snel, langs elkaar heen

we leven in een lange roes
ieder werkend aan zijn doel
maar vergeten we niet te leven?
luisteren we naar ons gevoel?