Ik mis je

Toen we je kregen,
was mijn vreugde niet meer weg te vegen.
Elke dag wakker worden met jou op mijn bedje,
dat was echt een pretje.

Toen kwam je op en avond niet meer thuis,
ik dacht meteen al dit is niet pluis.
Het klopte inderdaad, het was te laat.
Je was aangereden op de weg,
wat had jij een pech.

Mensen hadden jou gevonden,
met al jou wonden.
Ze belden allemaal voor jou,
jammer dat je het niet redden wou.

Ik mis je elke dag een beetje meer,
en denk aan je keer op keer.
Ik hoop dat je het goed hebt daar boven,
ooit kom ik je achterna lopen.

Dan zijn we weer samen.