vorige gedicht
vorige gedicht
Alleen
Alleen,
De lampen gaan uit,
De lichtjes gaan aan.
Overal zie ik mensen staan.
Overal, om me heen...
Opeens verdwijnen ze. elk na de ander, 1 voor 1.
Langzaam gaat iedereen zijn eigen weg.
Ik probeer mensen te roepen,
Zonder dat ik iets zeg.
Ik weet niet hoe het nu zal gaan,
Alleen op de wereld. Ik zal er alleen voor staan.
Mijn hoofd word draaierig en ik val neer,
dit was dan ook de laatste keer.
Nooit meer zal ik terugkomen,
Maar ik zal voor altijd blijven dromen.
Ingezonden door
Geplaatst op
18-12-2012
Over dit gedicht
Dit is mijn eerste gedicht en ik hoop dat je het mooi vind! Het zou superleuk zijn als je even reageer!
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Donker Familie Lichtjes Mensen VerdrietReacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!