Mis je!

Waarom herinner ik mijn zo goed die dag?
En niet jouw lach?
Of jouw stem, je loopje, je bewegingen zoals iedereen je kent?
Is toch raar dat ik niet meer weet wie je bent?
13 jaar geleden
Dat jij de strijd heb gestreden!
Maar het was zinloos dat de dokter,s daarvoor koos
Je werd er alleen maar zieker van tot dat je uiteindelijk niks meer kan...
Daar ging onze kostbare tijd!
Maar alsjeblieft mama heb geen spijt!
Ik begrijp heel goed waarom je dat deed!
Het deed mijn alleen heel erg pijn dat je zo leed..
Ik zie je zo voor me liggend in je bed je laatste strijd
Het is alleen nog kwestie van tijd...
Wat moet ik nog zeggen?
Valt er überhaupt nog iets uit te leggen?
Ga maar doe je ogen dicht en volg het licht
Je heb dapper de strijd gestreden..
Ik hoor je laatste zucht, het is een feit je bent overleden..
Ik geef je een zoen dit kan ik nooit meer doen!
5 weken zijn voorbij gevlogen
Waarom hebben de dokters niet gelogen!
Dan hadden we nog zeeën van tijd en niet de onmenselijke strijd!
Maar een mama die ik kan bellen en al mijn verhalen kan vertellen...
Mama ik wil je bedanken en heerlijk om jouw janken zo samen in de nacht jij daar boven op wacht
Ik kijkend uit het raam naar de sterren boven
Je moet mijn geloven
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk
Jij was mijn kortste geschenk!