1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Zonen

Zonen



Je leert ze lopen, praten, verbindt hun wonden.
Je leert ze normen en waarden en discipline,
op te passen voor vreemden en honden.
En dat ze zelf hun geld moeten verdienen.


Je leert ze beleefdheid en eten met vork en mes,
delen en niets van anderen te begeren,
Op tijd thuis te zijn en dan ook echt vóór zes,
maar leven kun je ze niet leren.


Ze maken keuzes die jou niet kunnen bekoren,
hebben vrienden die je niet ziet zitten
Komen thuis bij het ochtendgloren,
of blijven gewoon ergens pitten.


Ze vertederen, ergeren en doen je zeer
Ze groeien op met schokken.
Maar op een dag kan het niet meer,
je verschuilen achter moeders rokken.


Dan komt het moment van loslaten,
met een duik uit het warme nest.
En hebben ze pas later in de gaten,
mijn moeder deed meer dan haar best.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Ik schreef dit voor mijn vriendin die haar jongste zoon door druggebruik moest loslaten.

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Loslaten Zoon

Reacties op ‘Zonen’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Zonen