1001 Gedichten
reserves
geen enkele traan
kan ik laten gaan
zo hard heb ik me gemaakt
dat bijna niets me meer raakt
nu ik dit beken
laat vloeien uit mijn pen
voel ik verdriet van binnen
zal het nu dan beginnen
dapper noemden ze mij
moedig en sterk
dat maakte me even blij
is wat ik nu bemerk
zwijgen is me geleerd
een ander mocht ik niet belasten
door in het donker te tasten
heb ik me vaak bezeerd
langzaam een laagje opgebouwd
niemand mijn diepste ik toevertrouwd
alleen hier
op dit papier
durfde ik soms iets los te laten
heb ik nu in de gaten
al blijft in mij een strijd
niet alles kan ik kwijt
immers is het zwijgen me geleerd
op reserves heb ik geteerd
nu die reserves op zijn geraakt
hoop ik dat mijn zwijgen is gestaakt
Reacties op ‘reserves’
-
Heel mooi geschreven. En laagjes die geleidelijk zijn opgebouwd kunnen ook weer geleidelijk worden afgebouwd. Maar dat is soms lastig omdat je dan ook weer kwetsbaarder wordt. Caroline
Verwijderde gebruiker - 15-12-2012 om 22:41
-
Dat is helemaal waar, die laagjes ben ik langzaam aan het afbreken, en het maakt me wel kwetsbaar maar tevens ook sterk. Doordat ik nu zelf de keuze maak wat ik wel/niet toelaat. Liefs, Marill.
Marill - 16-12-2012 om 08:55
-
succes, en ga ervoor! en met Caroline eens, mooi geschreven! liefs(:
Verwijderde gebruiker - 17-12-2012 om 15:14