'we begrijpen je'

ik wou dat ik niet ik was.
dat ik gewoon normaal was
niet gek, raar of anders
gewoon zoals de rest.

mijn ouders zeggen wel leuk
'we begrijpen het allemaal'
en ik weet dat ze het meeste ook wel begrijpen
maar niet altijd, nee niet alles

sommige dingen spreek ik niet uit
die hou ik voor me. voor altijd
die dingen kan ik niet uitleggen
niet vertellen aan anderen

ik ben en blijf een tiener
ik wil het liefst alles perfect
en oh ja ik accepteer mezelf
maar soms word ik zo gek

dan heb je weer zo'n praatje.
'we weten hoe het voelt'
en krijg je tips en andere dingen
dan is dat goed bedoelt

maar ik voel mij nog altijd
onbegrepen en heel raar
normaal zal ik nooit worden
en dat is toch erg naar.