Verwarde gevoelens

Smeekte gij oh bevrij mij van de lasternij
Lasten veroorzaakt door uzelf
Als een draad in de weverij
Weefde gij de problemen rondom uzelf

Eer gij een traan laat
Sla dan uw hersenen eerst in beraad
Voor gij u neerslachtig gade slaagt

Zwart als de nacht donkerde gij uw gedachten
Hunkerend naar liefde zag men u smachten
In vrije val geschoten uit de lucht
Realiteit werd het hoogtepunt van uw hersenbeleid

Helaas werden emoties een klucht
Van de man van vroeger
Rest nog echter een zucht