Den houten stoel

Verdwalend in gedachten
Zittend op den houten stoel
Stoeide ik men hersenen
Met grote vragen

Vragen des leven
't leven is nen strijd
Behagen ons ten elke dag 't is den tijd

Geboren om te sterven
Het is vree en hard
Verdoemd zijt gij dwaze die zijn lot tart
Maak zo weinig mogelijk brokken en scherven

Want het leven raast voorbij gelijk nen trein
Voegt den daad nu bij het woord
Want er is weeral nen minuut voorbij