Dwaallicht

Dwalend licht belichtte gij uw pad
Licht dwalend verbrandde gij uw gat
Duizend glazen schervend over de grond
Viel uw glazen masker ten gronde

Lang hield gij IK verborgen
Oh vermadelijke
Als wij eens huizen bouwen met uw zorgen konden
Standvastig en trots richtte gij uw neus ten hoge
als duizend maal gij uzelf hebt belogen

Nu de tand des tijds begint te bijten
Begin dan niet te blijten
Vereenzelf u met uw eigen
en vervolg het aardse pad
Verleid u niet tot het land der dromen op te stijgen
Want dat heeft u al gehad