elke dag
Elke dag.
Elke dag zie ik je weer staan
Met tranen in je ogen
kan je het getreiter niet meer weerstaan.
Met de wind door je haren
loop je maar weer weg.
Wanneer zullen ze je voor 1 dag een keer sparen ?
Ze noemen je slap,
maar je bent zo sterk.
Ze noemen je niks,
maar je bent zoveel.
Je bent levend,
maar vanbinnen dood.
Ook zij zijn niet perfect,
alleen je voelt je zo gekwets.
Je wil niet meer,
je kan het niet.
Ik zie je ogen,
vol met tranen en niemand die het ziet.
Maar je zit een en al,
vol met verdriet.
Ik wou je helpen de dag erna,
maar het was te laat.
Pesten doet je pijn,
je wou niet meer in het leven van ons allemaal zijn.
Reacties op ‘elke dag ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!