vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Engel
Zoeken naar glinsteringen
en fonkelingen zonder
ogenblikkelijk de ogen te richten
op het mooiste juweel, vergeten zij
de opdracht, bezwijken aan hebben,
kameraden laat ons de schoonheid doden!
Iedereen wil de wereld, maar
één ieder krijgt niets, nul, nooit.
Zo is de wet, de natuur.
Slecht één persoon blaat
en balkt in gelukzaligheid.
Zonder goud, macht en smacht.
Kortzichtig, ontdaan bekijkt men hem.
Schreiende onmacht overmeestert
hen die weten wat zij kennen,
noemen het volk in verval.
De onwetendheid bracht de dood,
zij hebben gemoord, zijn vermoord.
Engel
Leer ons
Leven!
Reacties op ‘Engel’
-
Je lijkt wel een moderne tachtiger, erg goed.
Twan Hendriks - 19-03-2013 om 21:33