vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Dronken
Een draaikolk
Trekt me onverbiddelijk omlaag
Draaiend en draaiend
Rond en rond
Weerstand bieden is zinloos
Zoet, zoet water in m’n mond
Sneller en sneller
Omlaag en omlaag
‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen
En alles wordt snel vaag
Ik zink en ik zink
Niet verlangend naar het droge
Totdat ik zielsgelukkig verdrink
-
In de prachtige poelen van haar ogen
Reacties op ‘Dronken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!