vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gebroken
Ik verborg mijn hoofd in mijn handen en huilde.
Een oceaan, een woestijn van emotie.
Treurnis, spijt en verlangen overspoelde me.
Ik brak op het moment dat ik alles voelde,
en wist dat er niets aan te doen was.
Ik was verloren.
Ik was alleen.
Iets in mij was gestorven,
maar ik wist niet wat het was.
Ik wist alleen dat het meisje was verdwenen.
Wie ik nu ook was, ik zou haar nooit,
nooit meer kunnen zijn.
Reacties op ‘Gebroken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!