de Zee

Je voeten op het hete land.
Je lijf zoekt waar de koelte briest.
Achter duinen ligt het wijde strand,
dat je toch niet als je woonplaats kiest.

Je zwoegt je moeizaam naar de kruin,
om gretig af te dalen,.
naar de koele wijdte van het schuim,
dat golven heft en weer doet dralen.

Het water heeft de strijd gewonnen.
Het vuur is tot een korst geronnen.
Waar regen daalde dag en nacht.
Waar regen het jonge leven bracht.
Of was het een God die heeft bedacht,
en zo op aarde leven bracht?

De mens is uit de zee gekomen.
Heeft bezit van het droge land genomen.
Waant zich baas in eigen kluis,
maar kan helaas nooit meer naar huis!

De mens heeft zijn oude thuis verlaten.
Woont ieder apart, in eigen straten.
Hij eist en graait voor goud en eer,
verstaat zijn moeders taal niet meer.

Je leeft nu op het hete land,
dat je zelf ooit hebt verkozen.
Je geest zoekt waar geen hitte brandt,
maar het geld gunt geen verpozen.

De koele wijdte van de zee,
naast dood schenkt die ook leven.
In haar deinen neemt ze alles mee,
om nieuwe kans te geven.
Geen verspilling en geen ijdelheid.
Ze deint gewoon haar eeuwigheid.

De zee symbool van eeuwig leven.
Kan zij de weg naar redding geven?
De zee symbool van inspiratie.
Wijst zij de weg naar transformatie?