Twee zwanen

Twee zwanen dreven op het meer,
ze deden als de rest.
Ze legden stukjes toekomst neer
en bouwden zo hun nest.

Hun liefdeszang weerklonk vol kracht,
soms vreugdevol, soms vol van smart.
Uit vlees en uit hun kloppend hart,
dansten ze hun nageslacht.

De zwaan hij werd gedwongen,
te doen zijn laatste test.
Hun lied was uitgezongen,
zij bleef alleen op ’t nest.

Maar zwanenmoeders vechten,
in zon en winterstorm.
Zijn het haar kuikens rechten,
dan is haar kracht enorm,

Haar jongen zijn lang uitgevlogen,
en ook de hunne weer.
Met vreugde in haar ogen,
kijkt ze op hun kuikens neer.

Het grijs voorbij zijn nu haar veren,
haar vleugels zijn niet meer zo sterk.
Het is die zwaan, die wij hier eren,
omdat we trots zijn op haar werk.