vorige gedicht
vorige gedicht
Die laatste nacht, dat mijn hart nog kloptte
Het is nacht,
Mijn bed is zacht,
De deur is dicht,
Er is geen licht,
Me ouders zijn weg,
Wat een pecht,
De raam staat open,
Misschien zou het licht binnenkomen.
Ik hoor geritsel onder mijn bed, gekrabbel aan de raam,
Stille stemmen fluisteren zachtjes mijn naam.
Rare figuren dansen over de muren,
Ik draai me om, hoelang gaat dit nog duren?
Ik hoor gekraak op de trap, de zwaait op een kier
Telaat! nu zijn ze hier!
Voetstappen naderen mijn bed, een hand grijpt mijn beet
een zachtte stem zegt
''nu heb ik je stakker''
en scherpe mens dringt tot in mijn hart
nu wordt ik nooit meer wakker....
Reacties op ‘Die laatste nacht, dat mijn hart nog kloptte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!