Wetten van de verleiding

We praten, lachen, dansen.

ik voel je blik, je huid, je geur, je hand rondom mijn zij
De avond valt, zo spelen wij.

ik ben de prooi, ik ben de jager.

Het ritueel. Van zachte zinnen bekleed met tedere handgebaren
Je hebt me, zo denk je.

Speels duwend, sturend draaiend; zwieren wij door vertrekken.

en als vingertoppen loslaten
zoeken jouw ogen mijn blikken door de ruimte.

Lachend laat ik mij uiteindelijk vangen in jouw staren, wanneer ik veins, gedachteloos te zijn; wanneer ik speel, te praten met onbekenden; wanneer ik mij verstop, achter lachende gezichten.

De nacht is jong.

jij en ik, wij spelen ons spel
volgens de wetten van de verleiding.

Maar dan, als de nacht zich in ons heeft geschuild.

Komt een speler uit onbekende hoek. Zij verslapt jouw aandacht voor mij, je hand om mijn middel laat los.

Mij hier latend voelt het als bedrog.

Onze woorden die als elastieken trokken, hebben losgelaten.

Het jachtterrein is grillig en de regels van het spel zo verraderlijk als venijn
Het doet pijn, een ego te verliezen.

De winst is binnen met haar ga je naar huis
Ik blijf achter; de slechte verliezer; moe het spel te spelen.