Het verliezen van een vader

Tranen vloeien eruit, omdat ik het ergste heb meegemaakt.
Het kwijtraken van een vader, terwijl hij nog gewoon leeft.
Gewoon een afscheid, omdat het niet klikt.
Het belangrijkste deel van je leven, is uit je leven.
Degene die erbij was, toen ik werd geboren.
Degene die mij eigenlijk op deze wereld heeft gezet.
Slapenloze nachten die ik meemaak, omdat ik jou niet kan vergeten.
Ik heb meerdere keren geprobeerd, om het goed te maken.
Maar het einde liep steeds weer fout af.
Het vergeten ging moeilijker dan ik dacht.
Dan zag ik je voor me staan, en dan dacht ik weer aan de tijd.
Dat je me zo hebt gekwetst, met je woorden.
De woorden deden veel met me, zoveel dat ik het niet meer zag zitten.
Nachten lang nadenken, dacht ik ga aan mezelf denken en laat je achter me.
Ja het was inderdaad een moeilijke keus voor me.
Maar ik kon het gewoon niet meer aan.
Beseft hij dan gewoon niet, dat hij een dochter kwijt is geraakt.