Goed zijn kost verdriet

samen liepen wij een voor een
eindelijk liep ik eens niet alleen.
elke avond wachtte ik op jou
dat deed ik om dat ik ziels veel van je hou.

een paar weken later had je dan meer tijd
en van onze zomer hadden we allebei geen spijt.
eindelijk dacht ik nu zal het voor mij eens bestaan.
maar al dat moois, is langs me heen gegaan.

Alles viel als een kaarten huis in elkaar
Jij vertelde me:"ik ben nog lang niet klaar"
ik wachtte en wachtte dagen achter elkaar.
en na twee maanden was je dan toch nog niet klaar.

je had teveel ellende waar je niks mee kon.
vandaar t besluit dat je niks met mij begon.
aan de afwijzing ben in inmiddels wel gewend
maar ik begrijp gewoon niet waarom jij nou zo bent.
Alles had gekund en had goed kunnen gaan
maar jij liet me in mijn upie staan.

alvast bedankt vriendelijk en wel.
ik vindt de uitgang zo,
fijne dag nog een faarwel!
ook al ben ik weer belazerd,
ik kom er wel!