Voor John
Een jaar voorbij, vol pijn onzekerheid en angst,
En van ons tweeen was ik wel het bangst.
Niet meer normaal kunnen lopen,niet meer kunnen werken en geen steun van je baas te merken.
Met kerst ben je vergeten,geen kaart,kado of bezoekje,
Niet jij maar ik kroop verder in het hoekje.
Je ben behandeld en geholpen en gerevalideerd, vol respect benaderd en in het revalidatiecentrum uitgeleerd.
Je kunt weer normaal lopen en op een nieuwe aangepaste baan hopen.
Studeren deed je drie studies tegelijk, ja je bent een echte kei.
Nooit een moment heb ik je horen klagen,
Alle pijnen heb je gedragen.
Nooit heb je in de rats gezeten,
Maar met de lat gemeten.
Nooit was jou iets te veel,
Op jou tempo gebeurde er veel.
Hoop heb jij voor nu, de toekomst, en een nieuwe baan,
Ook al zeg ieder dat dat moeilijk zal gaan,
Mannen van 47 zien ze niet meer zo staan.
Maar jij geeft niet op, en blijft klimmen naar de top.
Je blijft in jezelf geloven, en bent je glimlach nooit verloren,
Jammer dat anderen jouw hoop verstoren.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2012
Over dit gedicht
Geschreven voor mijn man
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ResectReacties op ‘Voor John’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!