Het begon met een klein iets
Het begon met een klein iets
Je vergat wel eens wat dingetjes zomaar, uit het niets
Ook kijk je me wel eens aan
Dan vraag ik me af, zie je me echt nog wel staan
Als je stil voor je uit aan het staren bent
Is voor mij iets, dat maar niet went
Ik begin dan maar tegen je te praten
In de hoop dat je me dan weer wat toe wil laten
Je bent vaak verdrietig omdat je het niet meer weet
Zo ken ik je helemaal niet, met al die tranen en dat leed
Heit (papa) je ben dichtbij maar ook zo ver van ons vandaan
Kon ik maar net zoals met een boek, de bladzijde terugslaan
De peptalk die je me gaf als ik het moeilijk had
Dat ik na ons gesprek weer helemaal lekker in mijn vel zat
Wat er ook gebeurd, probeer er altijd wat positiefs uit te halen
Dat zijn jou woorden die me door het hoofd malen
Heit (papa) ik ben nog te verdrietig, krijg het gewoon niet voor elkaar
Jij bent mij ook zo verschrikkelijk dierbaar
Tegen over andere mensen doe je zo je best om het niet te laten merken
Dat zodra ze weg zijn je eerst weer aan moet sterken
Ze moesten eens weten hoe moe je dan bent
Het kost je zoveel energie, dan ben je geestelijk niet meer zo’n sterke vent
Ik probeer ieder week naar je toe te gaan
Vind het steeds moelijker worden, je ben niet meer zo spraakzaam
Ik begin altijd heel enthousiast verhalen aan jou te vertellen
Maar op een gegeven moment weet ik zelfs niet meer hoe ik mijn woorden moet samenstellen
Je vond het vroeger geweldig om te ouwehoeren
Nu kan het je nauwlijks nog beroeren
Wat hield je er van om buiten bezig te zijn
Daar is niks meer van over, binnen voor de tv zitten en op bed liggen dat vind je nu fijn
Lekker in de tuin in het zonnetje bruin bakken
Daar moet je nu niet aan denken, onder de parasol daar laat je je nu zakken
Dit is nog niet eens de helft van de dingen waarin je veranderd bent
Het enigste waar ik nog positief over kan wezen, is dat je me gelukkig nog herkend
Toen ik zwanger was hoopte ik ook op 1 ding, dat je je kleinkind nog bewust mee mocht maken voordat je geheugen nog meer achter uitging
1 februari ben je pake (opa) geworden
Het bijzondere is dat jij en mem (mama) samen waren toen Twan is geboren
Lichaamelijk ben je er nog maar het is je geest die verdwijnt
Toch ben ik er voor je tot het laatste eind
Ingezonden door
Geplaatst op
06-11-2012
Over dit gedicht
Mijn vader is 59 jaar en heeft Alzheimer. Dit is 6 jaar terug begonnen. Hij zit nu 2 jaar in een verzorgingstehuis. Dit gedicht gaat over hoe hij veranderd is en dat ik hem mis. Jong dementerend komt steeds vaker voor. .
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alzheimer Jong Vader VerdrietReacties op ‘Het begon met een klein iets’
-
Tje, ondanks dat ik je Hait niet ken, raakt dit gedicht ook mij heel diep.
Sipkje Zwerver - 07-11-2012 om 12:29