Chaos en verdriet

Chaos in mijn hoofd.
Snijdende pijn, het voelt verdoofd.

Lusteloos hang ik maar wat rond.
In mijn pyjama, doe gemeen tegen de hond.

Huilen, dat is het enige wat ik kan.
Huilen, huilen, huilen, het maakt me zo klein en bang.

Dat gepieker, die drukte in mijn hoofd...
Een klap, een traan, stil verdoofd.

Pijn diep vanbinnen, verscheurd mijn hart.
Niets of niemand geeft mij nog kracht.

Wat moet ik nu met mezelf aan?
Ligt het aan de vallende blaadjes en de dagen die korter gaan?

Gek word ik van mijzelf, snijdende pijn.
Het is soms zo lastig, een gevoelig mens te zijn.