Unfair november

Unfair november

Je moet weten dat er geen dag voorbij is gegaan
dat we niet aan je dachten
Het is voor ons moeilijk om te weten
dat er deze week niet word gelachen

het is zo oneerlijk en het is niet te vergeten
het gevoel dat je hart in stukken doet splijten
dat we in november geen kindje in onze armen mogen sluiten
dat doet me verdriet van binnen en buiten

er zijn momenten van afschuw, onbegrip en haat
er zijn weinig mensen die helpen, nog minder paraat
mijn vrouw en ik wij redden ons wel
maar zonder familie is dat soms een hel

het feit dat we je moeten missen dat is al te erg op zich
maar dat we het alleen moeten doen dat is nog erger dan dit
van familie mag je verwachten dat ze je zullen steunen
in moeilijke tijden een schouder om op te leunen

toen wij dit moesten doormaken waren enkelen daar
ze vroegen “hoe gaat het met je” en daar was het mee klaar
ze waren er wel, maar veel ste kort
want ons leven was totaal ingestort

want na de eerste maand werd t leven pas moeilijk
het was alsof je t hart steeds maar bleef bloeien
het leven is hard en heel erg oneerlijk
je was zo gewenst en dat voelde zo heerlijk