vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Psychose
Hunkerend
naar liefde.
In veel gedaanten
vervormd
en verdrongen.
Zo sta ik
tegen de muur
voel ik me veilig.
En af en toe
doe ik een stap
vooruit, maar!
Alles komt dan
op mij af.
Terug wil ik
naar de veiligheid
van staren en turen
in het niets.
Zittend op de grond
met de muur als steun
bid ik.
God! weet u nog
wie ik ben?
En wanneer ik
werkelijk ik mag zijn?
Ingezonden door
Geplaatst op
19-11-2008
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Identiteit ZiekteReacties op ‘Psychose’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!