1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

In Zonnesteden

In Zonnesteden zouden wij leven onder goudkoepels
waarin een eeuwige lauwe tocht rondwaart.
Door gorgonische spelonken onder onze voeten
bonst het kloppende hart dat elektriseert.
Op bed bijt een bonsaitijger mijn teddybeer.
Nu denk ik weer aan genetische lentes, dagen
toen er betekenis lag in een nest met eitjes.
Achter de ijdelheid van schermen verdwijnen de nieuwe jaren
groene jurk gedrapeerd over een rieten zetel
Spijkerhard schrijven wij onze stukjes,
kleine gelukjes, toch de vriendschap weer
Welke weg wordt nu ingeslagen
voor een allernieuwste dag van dauwdruppels op flinterplaten.
Door glazen aderen lopen instructies voor niemendal.
Hoe diep is ons falen, hoe schraal is ons verdiepen
negen maal negen maal negen keer
verloren de weg, verwaarloosd onze taak, gestorven de dieren
maar strak, recht, gebogen, eindig de cirkel, helder het oog, echt het vuur

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Angst Dromen Nachtmerries Toekomst

Reacties op ‘In Zonnesteden ’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

In Zonnesteden