life

al zoveel meegemaakt,
meestal die lach,
maar niemand weet wat daar achter schuilt,
zo ineens ozo vrolijk,
en dan weer ineens zo bedroeft,
zo in een klap,
niemand snapt het,
en soms jij zelf ook niet.
Het leven is gewoon niet eerlijk,
toch moet je blijven vechten,
voor de mensen waar je van houd,
de dingen die je nog wilt berijken,
veel tegenslagen gehad,
steeds gevochten,
steeds weer opgestaan,
en ook al dacht je dat je soms alleen stond,
zag je dat er altijd wel iemand om je heen stond,
die je hielp,
want niemand,
echt niemand kan dit alleen.