Verlaat

Je was me alles,
en nu ben ik je kwijt.
Het raakt me,
maar heb geen spijt.
Mijn hart is gebroken,mijn hart is vergaan,
sorry dat ik je soms pijn heb gedaan!
Maar we moeten nu beide verder met ons leven,
en dit gebroken hart gevoel duurt hopelijk maar even.
Het had allemaal zo mooi kunnen zijn,
weekends samen op de bank met een goed glas wijn.
Maar helaas zo is het niet gegaan,
daarom besluit ik nu om bij je vandaan te gaan.
Voor beide nu rust en een nieuw begin,
we moeten verder gaan met opgeheven kin.
Samen hebben we het fijn gehad,
onze liefde was echt een start.
Ik dacht een start om samen ons hele leven verder te gaan,
maar helaas het was allemaal maar een waan.
Toch heb ik het deze weken ook erg fijn met je gehad,
en hoop dat jij dat ook met mij had.
Ik zal altijd aan je blijven denken,
en je echt met heel mijn hart jou alle geluk schenken!!
Tranen staan nu in me ogen,
en me hoofd is naar beneden gebogen.
Geen tranen van geluk,
nee zeker niet, het zijn tranen van: Mijn hartje is nu stuk.
Ik had graag bij je willen blijven,
dan had ik ook dit gedicht niet hoeven schrijven.
Maar mijn gevoel zegt dat het niet meer gaat,
daarom noem ik dit gedicht verlaat.
Ik heb dit echt allemaal niet gewild,
en het liefst had ik je met beide handen opgetild.
Je in me leven genomen,
er voor je zijn en voor je zijn opgekomen.
Maar keer op keer heb ik weer pijn,
en dat is nu echt niet meer fijn.
Ik weet je doet het niet bewust,
maar zonder jou,zonder de pijn heb ik toch meer rust.
Onze liefde is begonnen met een start,
en is geeindigd in een gebroken hart.

GirlieSteffie