vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De voetsporen in de sneeuw
de sneeuw begint te plakken
de laatste vogels op de takken
de familie bij de haard
behalve vader is hout hakken
daar een klop op de deur
met een houtachtige geur
juten zakken met cadeaus
de winter krijgt weer wat kleur
de sint of een piet
dat weten we niet
wie was het toch
die zo snel de deur verliet
vader komt achterom binnen
vraagt een spelletje te beginnen
al snoepend en slurpend
spelen de kinderen om te winnen
’s Morgens vroeg na een warme thee
sneeuwballen gooien met zijn twee
de oudste ziet een voetspoor van deur tot deur
houd zich wijselijk stil en speelt gezellig mee
Reacties op ‘De voetsporen in de sneeuw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!