Mijn gevoel, mijn verhaal.

Hier zit ik dan, helemaal alleen.
Geen jou of niemand om me heen.
Ik heb het koud, maar je houd me niet meer warm.
Je hebt nu iemand anders en je houd nu haar warm.
Na alles wat we hebben mee gemaakt en door heen zijn gekomen , is nu echt alles voorbij.
Tenminste dat denk ik, je weet het maar nooit met jou.
Ik wil ons boek afsluiten met een mooi eind.
Niet wetende of er een tweede boek zal komen.
Of dat we misschien elkaar in de toekomst weer tegen komen.
Dat we weer op nieuw kunnen beginnen.
Terwijl ik dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen.
Wetende dat jij ze niet komt opvangen.
Of komt troosten, want ja overal komt een einde aan.
Omdat "wij voor altijd" niet bestaat
Want ik weet niet wat ik moet, ik wordt zo gek!
Ik kan niet met, ik kan niet zonder je, omdat ik nog zoveel van je houd, en alles nog je toe vertrouw.
Maar alles gaat nu veranderen.
verder gaat er nu niks meer gebeuren tussen ons.
Het is jammer, het is voorbij.
Maar uiteindelijk is dit het beste voor ons, en zijn we beide blij.