vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
levend begraven
Wanneer mijn ogen langzaam opengaan
en een benauwd gevoel me overvalt
Zie ik om me heen alleen het duister
en ik realiseer me een muffe, verstikkende lucht
Wanneer ik me probeer te draaien
kom ik vast te zitten in een vreemde houding
Niet kunnen wenden of keren
en mezelf realiserende van de kleine ruimte
Wanneer mijn adem steeds zwaarder word
raak ik langzaam, maar snel in paniek
De tranen uit mijn ogen en het zweet op mijn lichaam
en ik realiseer me dat ik begraven moet zijn
-levend.
Reacties op ‘levend begraven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!