Niet perfect maar mezelf
altijd weer die gedachten,
ben ik dik?,
ben ik dik?,
ben ik dik?!
mensen lach je dan uit van ''haha wat ben jij dik'',
en dan voel je de onzekerhied,
ben ik echt te dik?
ben ik echt zo lelijk?,
waarom zeggen mensen dat?
ik weet dat ik niet dik ben maaar waarom zeggen mensen dat dan?
elke dag een gevecht,
je voelt je onzeker met je klasgenoten die allemaal ''dun'' zijn
denk je van:
an man waarom ben ik weer dik?,
ik wordt moe,
om elke dag in die onzekerheid te leven,
ik probeer mezelf te zijn elke dag,
ik wacht,
ik wacht op dat moment dat ik denk:
ik ben niet leijk,
ik ben niet dik,
ik ben ik!!
niemand laat dat veranderen,
ik ben ook blij,
dat mensen me zien,
niet alleen als een dik meisje,
maar ok als een normaal kind,
dat me vrienden om me geven,
door dik en dun,
ik hou van ze <3,
hun helpen me elke dag weer,
om niet in die onzekerheid te vallen,
ik ben wel niet perfect maar wel mezelf!!
dunnie <3
Reacties op ‘Niet perfect maar mezelf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!