Mama

Voel je je niet goed, ben je verdrietig of alleen?
Schakel mij dan in, en je hebt 2 armen om je heen.
Maar als ik eens ruzie heb of verdrietig ben, nee dan is daar geen zachte stem.
Niet iemand die me troosten zal, geen broer of zus.. nee ben je mal.
Een kat, die heb ik wel, maar die verteld me niet: hé, je kunt het wel!
toch is hij de enige voor wie ik leef, en mijn moeder… die teef.
praten? Nee, mama schreeuwt, ik zwijg. En altijd tegen anderen vertellen hoe moeilijk het is, en ook tegen mij natuurlijk. Want oh, oh, zei doet het allemaal alleen, ze is een moeder, vader, en ‘’sloof’’ in een. En ik kost haar 10 jaar van haar leven, dat zegt ze ook zo tussendoor, soms denk ik bijna: ja, ik vind het goed hoor. Eindelijk rust! maar ze is de enige die ik heb… dat hoor ik niet te denken, ik weet het, het is fout. En als ik dan weer bij haar in bed lig voelt het toch vertrouwd.

anoniem