Storm
Er woedt een storm in mij
mijn hart gaat nu tekeer
En elk woord dat je zegt
vergroot de afstand nog maar meer
Er raast een orkaan in mij
wind en regen slaan om mijn ziel
Ze geven me de kracht om te klimmen
uit de put, waarin ik viel
Irritatie is boosheid geworden
en boosheid is gegroeid naar woede
Niets gaat mij nog stoppen nu
de tegenaanval is niet meer te verhoeden
Te lang zat hier een angstig haasje
omsloten door een muur van onzekerheid
Maar nu ik in mijn menszijn ben geraakt
sta ik op en aanvaard mijn strijd
Ik voel het bloed in mij weer stromen
de tinteling van nieuwe energie
Richt me op, ik ga sterk zijn
weersta de aanval van ongeacht wie
Niets is belangrijk op dit moment
het gaat even alleen nog om IK
Alle beslissingen zijn aan mij
er kwam een einde aan't gewik
Ben niet bang voor de weerstand
hoe meer, hoe beter zou ik zeggen
Iedere vraag, met ondertoon van sneer
ga ik met een antwoord weerleggen
Wat je zag was buitenkant
Want niets is wat het lijkt
Maar als ik in mijn wezen wordt gekrenkt
dan heb je zelfs mijn grens bereikt
De storm zal nog even duren
de golven zijn nog niet bedaard
Pas als ik mezelf recht heb gedaan
zijn jullie mijn aandacht waard
Storm, woede, orkaan
Ik sta op, de vuist gebald
Niemand hier in mijn omgeving
die mijn leven nog vergalt!
Ingezonden door
Geplaatst op
27-09-2012
Over dit gedicht
chten
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Boosheid Opstaan Terugvechten WoedeReacties op ‘Storm’
-
In één keer al je frustratie, verdriet, en boosheid eruit! Heel goed verwoord en knap beschreven. Lieve groet van "Pien"
Verwijderde gebruiker - 27-09-2012 om 23:02