Machteloosheid
Machteloosheid
Ik ken mijn ziekte
En ‘’zij’’ is niet te genezen.
Niet met poeders en pillen,
Niet door boeken te lezen.
Mijn ziekte ie met mij,
vergroeid met mij geest.
Vaak slimmer dan ik ben,
een sirene voor feest.
‘’Ze’’ lispelt in tongen,
Aait over me bol.
Beloofd me warmte en liefde,
Beloftes zielloos en hol.
Ik val in een leegte ,
Ik val door de mand.
Krabbel terug op mijn knieen,
en pak ‘’haar’’ weer bij de hand.
‘’Ze’’ trekt me omhoog,
Ja omhoog, dat is fijn!
Dan val ik weer dieper,
De landing doet pijn.
Weer steekt ‘’ze’’ haar hand uit,
Ik zie een hand van een feeks.
De onmacht doet grijpen,
Een repeterende reeks.
Ik HAAT ‘’haar’’ intens,
Wil ‘’haar’’ SLAAN, Wil ‘’haar’’ DOOD!
Maar ‘’zij’’ is wie ik ben,
Mijn schaamte word rood.
Ik lig op de bodem,
Door verdriet overmand.
En zie door mijn tranen,
Voor het eerst niet meer haar hand.
Björn
Ingezonden door
Geplaatst op
23-09-2012
Over dit gedicht
Gaat over ziekte verslaving. iets wat in mij zit,een soort van onverzadigbare leegte die ik opvul met alles om mij heen. -kijk ook op youtube bdegraaff - filmpje Machteloosheid- staan ook nog meer filmpje over verslaving onder afspeellijst new live
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Machteloosheid Verdriet Verslaving ZiekteReacties op ‘Machteloosheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!