Het lukt me niet
Het lukt me niet
het gaat gewoon niet
klaar, basta.
Het is niet hun schuld
het is niemand zijn schuld.
Ik trek het niet
ik kan het niet
Het kost
“zoveel energieâ€.
Lachen doet zeer
het lachpoppetje is weg.
Voor hun die het niet zien
ben ik helder, een rolmodel, vriend, vijand
pakken wat ze pakken kunnen.
Voor hun die het zien ben ik leeg en zwart
het hokje is klein
waar ik in geplaatst word.
Er is geen Annika meer.
er is: zieke Annika.
Annika die depressief is.
niet iemand meer met een probleem.
Maar ik zie het zelf nog niet
degene die naar mij kijkt
met mijn ogen ziet :iemand wazig.
Hoe kan ik weten dat ik in staat ben tot...
Ik weet niet meer wat ik kan, wie ik ben.
Wat ik weet is dat ik weg wil
Maar is dat de oplossing voor mijn eigen
persoonlijkheidsstoornis
Daar ben ik weer de stoere Annika
Ik kan me reacties daarop plannen.
Het zijn de bladeren die vliegen
geven me de moed
Ze gaan hun weg zonder route
Dat is wat ik wil
geen verantwoording behalve voor mezelf.
Maar dat kan niet
Ik zit vast in me eigen hokje
Bang om te verlaten, bang om mijn mezelf
te vinden en te tonen.
Ingezonden door
Geplaatst op
23-09-2012
Over dit gedicht
Dit gedicht is een gedicht over mezelf in de periode dat ik geen weg meer wist en zag. Nu ik daaruit ben, wil ik met trots dit gedicht tonen aan mensen. En mensen laten zien dat niemand alleen is, alleen met dezelfde gevoelens.
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie Pijn VerdrietReacties op ‘Het lukt me niet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!